Dat er een bepaalde vorm van “apartheid” geldt heb ik al eerder over bericht. Waar ik echter niet aan kan en ook niet aan zal wennen, “non negotiable values” zoals ik heb geleerd uit het boek cross cultural communication, is het verschil tussen “white collar – blue collar: workers. Omgang met Westerse expats vs Aziatische expats. De maatschappelijke ladder kent hier vele treden.
Ook binnen het eigen kantoor kan ik maar moeilijk wennen dat mensen je voor laten gaan bij het passeren van een deur, of het betreden van een kamer. Koreanen die voor je buigen en bijna de hele dag met “Sir” te worden aangesproken. Vrees niet, dit klinkt negatief maar mijn verblijf hier, voelt nog steeds als wittebroodweken aan. Werken is echt anders dan in een bedrijf in Nederland. Maar dat wilde ik ook ervaren en ondergaan.
Voor het consortium werken ongeveer 9000 mensen. Het merendeel afkomstig uit Azië. Deze mannen leven in een workers village. Kost en inwoning is geregeld en voor een laag salaris werken ze in de bouw. Saudi-Arabië kent een Wage Protection System. Dit houdt in dat om wanbetaling te voorkomen bedrijven verplicht zijn het overeengekomen (minimum)salaris te storten op een individiduele rekening die op naam van de desbetreffende medewerker dient te staan. Cash betalingen zijn niet toegestaan.
Tijd voor een vrolijke noot. Wie de boeken van F. Springer ooit gelezen heeft bijvoorbeeld, Zaken Overzee, heeft een beeld bij ambassadefeesten en de “roddels” die daaruit voortkomen in een kleine gemeenschap zoals een expat gemeenschap.
Mijn eerste deelname aan een ambassadefeest ooit in Caracas, Venezuela in 1994 (Marine tijd) leidde ooit voor mij tot een mondelinge waarschuwing van mijn leidinggevende omdat ik iets te uitbundig feest gevierd had. Met die herinnering in het achterhoofd nam ik rustig deel aan het eerste ambassadefeest in Riyadh. Het feest was in de tuin van de ambassade met natuurlijk een zwembad in de tuin. Ik kan mij overigens niet voorstellen dat ambassadpersoneel daar baantjes gaat trekken. Tenslotte kijken de Belgen aan de rechterkant mee en kunnen de Zweden links vastleggen of je een schoolslag of Franse slag hanteert.
Het was een mooi feest met een uitgebreid buffet met een DJ waar veel andere expats (2 x introducees mogen mee, net een schoolfeest) op afkomen omdat er weer eens een feest is. Het was interessant om te zien hoe sommige mensen gretig de mogelijkheid tot alcohol consumptie gebruiken om “los te gaan”. De dansvloer was goed bezet en je merkt dat dit soort ontspanning voor veel dames een echt uitje is waarbij je met veel minder beperkingen rond kunt lopen, ontspannen een drankje kan doen en ook nog kunt dansen.
